Η Ναταλία Μαυρομουστάκη: «Ποτέ στη ζωή μου δεν είχα δεί τόσο πόνο»!
Νέα και όμορφη, με κοινωνικές ευαισθησίες και έντονη εθελοντική δράση σε διάφορους τομείς. Η Ναταλία Μαυρομουστάκη μιλά στο TVONEnews για τις εμπειρίες της αλλά και τα μελλοντικά της σχέδια.
Η Ναταλία που σήμερα είναι Κοινωνική Λειτουργός σε σχολείο της Πάφου, έχει καταφέρει αρκετά πράγματα τα τελευταία χρόνια όχι μόνο στον χώρο της μόδας αλλά και βοηθώντας ευάλωτες ομάδες του πληθυσμού.
Το 2016, πήρε την πρώτη θέση στα καλλιστεία της Ουαλίας, η χώρα της μηέρας της και απο τότε ασχολήθηκε με την πασαρέλα, συνεντέυξης και φωτογραφίσης.Ενώ στον αντίστοιχο παγκόσμιο διαγωνισμό ομορφιάς (Face of the Globe) που έλαβε χώρα τον περσινό Απρίλιο στην Γαλλία κατατάχτηκε στην 8η θέση. Ως εκ τούτου, ανέπτυξε έντονη εθελοντική δράση στους τομείς της υγείας και της κοινωνίας προσφέροντας βοήθεια ακόμη και στους πρόσφυγες που βρίσκονταν συγκεντρωμένοι στον καταυλισμό της Ειδομένης. Στον καταυλισμό της Ειδομένης η Ναταλία πρόσφερε για πέντε συνεχόμενους μήνες και επί καθημερινής βάσεως οχτάωρη εθελοντική βοήθεια και στήριξη στους πρόσφυγες.
Αυτή την περίοδο ασχολείται με το επάγγελμα της σε σχολείο, και παράλληλα ξεκίνησε να διδάσκει μόντελινγ στην σχολή DIVA που μόλις άνοιξε στην Πάφο. Πολύ συχνά της βρίσκεις και στην σχολή μπαλέτου της, μία αγαπη που εχει απο μικρό παιδί. Παράλληλα βρίσκεται δίπλα στον Σύνδεσμο Αυτισμού Πάφου, όπου βοηθάει συχνά εθελοντικά σε εκδηλώσεις τους.
Ο Αυτισμός βρίσκεται στην καθημερινότητα της οικογένειας της και άλλωστε γι’αυτό σπούδασε και Κοινωνική Λειτουργός. Το Cyprus Samaritans είναι επίσης ένα άλλο κομμάτι μεγάλο της ζωής της καθως είναι η Παγκύπρια αντιπρόσωπος της δωρεάν τηλεφωνικής γραμμής βοήθειας. Η Ναταλία μας αναφέρει ότι το 2017 θα προσπαθήσει να μαζέψει χρήματα για να ταξιδέψει εθελοντικά στην Λέσβο στους καταυλισμούς προσφύγων.
Πηγαίνωντας εκεί και βλέποντας όσο πόνο και τα μικρά παιδάκια με τα αθώα τους βλέμματα να σου ζητάνε ένα κομμάτι ψωμί πως ένιωσες;
Ποτέ στη ζωή μου δεν είχα δεί τόσο πόνο συγκεντρωμένο στον ίδιο χώρο. Ένιωσα ότι όλα τα μικρά καθημερινά μου «προβλήματα» στην Κύπρο δεν τίποτα. Ένιωσα ταπείνωση και απέραντο σεβασμό σε όλους αυτούς τους Σύριους που ρισκάραν και ακόμα ρισκάρουν την ζωή τους, άλλωστε γι αυτό θέλω να επιστρέψω. Όταν πήρα την απόφαση να πάω πήγα διότι το ένιωσα μέσα μου ότι έπρεπε να βοηθήσω και όχι για τα μάτια του κόσμου. Νιώθω ότι γενικά ότι κάνει ο κόσμος πλέον για την φιλανθρωπία το κάνει μόνο και μόνο για τα ΜΠΡΑΒΟ του κόσμου, και δυστυχώς δεν έχει και πολλά νεαρά άτομα που δίνουν λίγο απο τον χρόνο τους για να βοηθάνε στην Κύπρο τόσες ΜΚΟ που έχουμε. Δέν είναι πάντα η εισφορά το σημαντικό , αλλά η ενημέρωση, η οργάνωση εκδηλώσεων κτλ. Άν έχουμε μισή ώρα να πάμε νε πιούμε καφέ έχουμε και μισή ώρα να βοηθήσουμε κάποιο που το έχει ανάγκη. Νιώθω πολύ τυχερή που τα ΜΜΕ στην Κύπρο με στήριξαν τόσο και ήθελαν να μοιραστούν την ιστορία μου.Έτσι ελπίζω και άλλα άτομα να πάρουν παράδειγμα και να κάνουν το ίδιο.
