Με Θέα τον άνθρωπο – Ο εθελοντισμός στάση ζωής για την Θ.Νικολάου

Σύμφωνα με το λεξικό καλοσύνη είναι: «Η ιδιότητα του καλού ανθρώπου, που θέλει το καλό και την ευτυχία του συνανθρώπου του». Ακόμα και μια μικρή πράξη καλοσύνης μπορεί να κάνει τη διαφορά στη ζωή και την καθημερινότητα του συνανθρώπου μας και να τον κάνει να νιώσει καλύτερα. Η καλοσύνη περιλαμβάνει πράξεις οι οποίες χαρακτηρίζονται από συμπόνοια, ενώ εκείνος που τις πραγματοποιεί αφήνει στην άκρη το «εγώ» του για να κάνει, έστω και πρόσκαιρα χαρούμενο κάποιον άλλον.

Αν το αφήσουμε στην άκρη θα συναντήσουμε δίπλα μας ένα υπέροχο πλάσμα – Θέα Νικολάου. Όσα χρόνια και αν έχουν περάσει από την πρώτη μας γνωριμία, όσες φορές και να την συναντήσω έχει αυτό το χαμόγελο, την αισιοδοξία που δύσκολα συναντάς στις μέρες μας.

Είναι πολύτεκνη εργαζόμενη μητέρα με έντονη δράση στα κοινά. Υπηρέτησε το χώρο της διαφήμισης για 14 χρόνια διευθύνοντας δική της εταιρεία, ενώ 10 περίπου χρόνια ήταν ιδιοκτήτρια παιδότοπου. Πρόκληση για αυτή ήταν η Ασφαλιστική Βιομηχανία, όπου για 2 περίπου χρόνια και υπηρέτησε. Σήμερα εργάζεται ως υπεύθυνη πωλήσεων σε διαφημιστική εταιρεία. 

Η καθημερινή της επαφή με τους ανθρώπους και τα προβλήματα τα οποία έχει να αντιμετωπίσει η κοινωνία και οι πολίτες, αποτελούν για την ίδια φάρο ανιδιοτελούς προσφοράς. Πρώτιστο μέλημά της η κοινωνική ευημερία των συνανθρώπων μας και η προάσπιση των ανθρώπινων δικαιωμάτων. «Όραμά της», όπως λέει, «η δημιουργία ενός Κράτους Προνοίας, που θα παρεμβαίνει και θα δημιουργεί συνθήκες απασχόλησης, δημόσιας εκπαίδευσης και περίθαλψης για όλους».

Πώς πήρατε την απόφαση να γίνεται εθελόντρια;

Μικρή έζησα πολλά από τα κοινωνικά φαινόμενα για τα οποία σήμερα αγωνίζομαι. Δύσκολες και δυσάρεστες καταστάσεις κατάλοιπα μίας πεπαλαιωμένη κουλτούρας.  Σχεδόν, 20 χρονών έγινα μητέρα. Τα παιδιά ήταν και παραμένουν η λατρεία μου, ο λόγος ύπαρξης και προσφοράς μου. Χρόνια μονογονιός χρειάστηκε να συγκρουστώ με τις ανεπαρκείς υποδομές της πολιτείας, αλλά και την αντιμετώπιση της κοινωνίας απέναντι στις διαζευγμένες μαμάδες. Ταυτόχρονα, το πείσμα και η μαχητικότητα, η επιθυμία μου να βγω έξω από το κύκλο που – τα στερεότυπα – με  τοποθέτησαν, ο διακαής πόθος να αλλάξω τα πάντα γύρω μου, έγινε τρόπος ζωής και  πήρε τη μορφή του εθελοντισμού. Αν είχα ένα, έδινα το μισό κι ας το έβγαζα με πολύ κόπο και μόχθο. 

Σας έχουμε γνωρίσει και μέσα από την παρουσία σας σε πολλές οικολογικές δράσεις και πρωτοβουλίες.

Ναι, είμαι ακτιβίστρια πλέον και χρόνια εθελόντρια, με ενεργή και έμπρακτη συμμετοχή σε μεγάλο αριθμό συνδέσμων και οργανώσεων. Βγαίνω στην πρώτη γραμμή για να υπερασπιστώ τα ανθρώπινα δικαιώματα, τα δικαιώματα των παιδιών, των γυναικών και των ευάλωτων ομάδων. Η αδικία, η βία,  ο ρατσισμός, ο σεξισμός, η καταπάτηση του αδύναμου, έχουν γίνει φάρος για να φωτίζουν το δρόμο μου προς την εξάλειψη τους. Το δρόμο για τη δημιουργία ενός Κράτους Δικαίου. 

Είναι εύκολο να κρατάτε  τα «χαλινάρια της καθημερινότητας», των συνανθρώπων μας;

Σαφώς και δεν είναι εύκολο.  Ποιος όμως απόλαυσε μεγάλες νίκες μέσα από τα εύκολα; Η δύναμη η οποία κάθε γυναίκα κρύβει μέσα της είναι απύθμενη. Η συμφιλίωση οικογένειας και εργασίας/καριέρας απαιτεί πολύ καλό προγραμματισμό και οργάνωση. Λατρεύω τα παιδιά μου και την οικογένεια μου. Δεν αποποιούμαι τις ευθύνες και τις υποχρεώσεις  μου, ως μητέρα. Άλλωστε πιστεύω πολύ στις αξίες και ιδανικά που η γυναίκα μπορεί να μεταλαμπαδεύσει, μέσα από το θεσμό της οικογένειας. Ο εθελοντισμός δε, όταν τον νιώθεις, δεν είναι καθήκον ή υποχρέωση, αλλά τρόπος ζωής κι έτσι πάντα μπορείς να βρεις χρόνο. Η ευαισθησία μου γύρω από τους ανθρώπους και ειδικά τις ευπαθείς ομάδες, με κρατούν ενεργά δραστήρια στα κοινά. Το τρίπτυχο, οικογένειας, καριέρας και εθελοντισμού, μπορεί να πετύχει, αν έχεις πάθος και αγάπη για αυτό που κάνεις, προγραμματισμό και οργάνωση. 

Προσωπικά μένω έκπληκτη με το μεγάλο «κύμα», απόγνωσης του κόσμου.

Με ενεργή συμμετοχή, πέραν των 12 ετών, μπορώ να δηλώσω με πλήρη επίγνωση, ότι δυστυχώς κοινωνικά φαινόμενα, διογκώνονται αντί να εξαλείφονται ή τουλάχιστο να συρρικνώνονται και να περιορίζονται.  Η οικονομική δυσχέρεια ταλανίζει την καθημερινότητα των νοικοκυριών στο νησί μας. Ο κόσμος υποφέρει, αναγκάζεται να ζητήσει βοήθεια ακόμα και για τα βασικά. Για πρώτη φορά νιώθω, ότι, η ομάδα μας που για χρόνια τώρα στηρίζει οικογένειες, αλλά και άτομα, καλύπτοντας τις βασικές ανάγκες σίτισης, δεν μπορεί πλέον να ανταποκριθεί. Τα καλέσματα είναι δυστυχώς πολλά και καθημερινά. Η επιδοματική πολιτική, βρίσκεται σε λανθασμένη κατεύθυνση. Χρήζει άμεσης αναδιάρθρωσης και επαναπροσέγγισης, στην βάση της πραγματικής στήριξης των ευάλωτων ομάδων, με γνώμονα τις πραγματικές τους ανάγκες. 

Οι προσωπικές μου εμπειρίες είναι πολλές και καταλήγουν όλες στο ίδιο συμπέρασμα – Υπάρχουν συμπολίτες μας, που χρειάζονται μία δεύτερη ευκαιρία και η κοινωνική πολίτική είναι σχεδόν ανύπαρκτη. Επίσης, αξίες όπως η εν συναίσθηση και ο σεβασμός, έχουν εξαφανιστεί από το λεξιλόγιο πολλών συνανθρώπων μας, για αυτό και τα κοινωνικά φαινόμενα θα μπορούσαν να παρομοιαστούν ωσάν την Λερναία Ύδρα. 

Εθελοντισμός και στο γυναικείο ποδόσφαιρο ως Εκπρόσωπος Τύπου ομάδας που συμμετέχει στο Κυπριακό Πρωτάθλημα Γυναικών, ενώ είστε και μέλος του ΔΣ του σωματείου.

Ναι. Ο εθελοντισμός εκτείνεται και στον αθλητισμό. Για δεύτερη χρονιά τώρα, έχω αναλάβει τα καθήκοντα που έχετε αναφέρει. Το γυναικείο ποδόσφαιρο βρίσκεται σε πιο ψηλό επίπεδο σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια, όμως, και λυπάμαι που το λέω, συνεχίζει να παρουσιάζει πολλές και μεγάλες ανισότητες σε σχέση πάντα με το ανδρικό ποδόσφαιρο στην Κύπρο. Σίγουρα, υπήρξαν διορθωτικές ενέργειες, αλλά χρειαζόμαστε μεγάλους αγώνες ακόμα. Εδώ επίσης να σημειώσω ότι οι ποδοσφαιρίστριες είναι ανασφάλιστες, προπονούνται σε ακατάλληλες, στην πλειοψηφία εγκαταστάσεις. 

Η πολιτική τελικά δεν σου ταίριαζε; 

ΣΑΦΩΣ και μου ταιριάζει! Το να μεταπηδήσω από τον εθελοντισμό στην πολιτική δεν ήταν καθόλου εύκολη απόφαση για πάρα πολλούς λόγους. Μπορώ να πω ήταν μία υπέρβαση την οποία είχα υποχρέωση προς τα παιδιά μου, αλλά και όλα τα παιδιά που μεγαλώνουνε σ’ αυτό το κράτος. Τα συναισθήματα τα οποία με διακατέχουν κάθε φορά που ακόμη και ξημερώματα μπορεί να κτυπήσει το τηλέφωνο μου, κάθε φορά που θα ακούσω στην άλλη άκρη του ακουστικού ένα συνάνθρωπο μας, να ζητά βοήθεια, δεν μπορεί να τα περιγράψει κανένα λεξιλόγιο, όσο πλούσιο κι αν είναι.

Ο κόμπος στο λαιμό που κατεβαίνει στο στομάχι και πολλές φορές μπορεί να γίνει και δάκρυ, κάθε φορά που βρίσκομαι αντιμέτωπη με την αδικία, με τα «γιατί», αυτός ο ίδιος κόμπος είναι η κινητήριος δύναμη μου.

Δεν επαναπαύομαι! Αεικίνητη συνεχίζω να διεκδικώ θέση στα κέντρα λήψεων αποφάσεων, όπου τις εμπειρίες και τα όσα αφουγκράζομαι από τους πολίτες θα μπορώ να τα μετουσιώνω σε πολιτικές προτάσεις. 

 Θεωρείς ότι η χώρα μας πάει έχει προοπτικές για ένα πιο δυνατό κοινωνικό σύστημα;

Είμαστε ένας λαός που μας διακατέχουν δύο βασικές αρετές. Είμαστε δουλευταράδες και πεισματάρηδες. Φυσικά, και υπάρχουν προοπτικές για ένα δυνατό κοινωνικό σύστημα, φτάνει η κοινωνική πολιτική να βγει έξω από τους μικροκομματικές σκοπιμότητες και σε κομβικές θέσεις να διοριστούν άτομα, με όραμα και εν συναίσθηση, πρόθυμα να δουλέψουν με σύμπνοια και συλλογικότητα.