Λούης Πατσαλίδης: Από την τράπεζα… στην τηλεόραση – Οι άγνωστες πτυχές της ζωής του

Καλεσμένος στην εκπομπή “The 2Night Show” βρέθηκε πρόσφατα ο Λούης Πατσαλίδης και κατά την διάρκεια της συζήτησής του με τον Γρηγόρη Αρναούτογλου, μίλησε για το ρίσκο που πήρε όταν αποφάσισε να παραιτηθεί από την τράπεζα στην οποία εργαζόταν προκειμένου να ασχοληθεί με το stand up, ενώ ανάμεσα σε άλλα αναφέρθηκε στα όρια της σάτιρας και όχι μόνο.

Ταξιδεύοντας πίσω στον χρόνο και αναφερόμενος στα πρώτα του βήματα ως stand up comedian είπε: “Δεν σπούδασα τίποτα. Ήμουν 13 χρόνια τραπεζικός. Τελείωσα το επαγγελματικό δίπλωμα του banking αλλά ένα πρωί είπα ότι δεν είμαι για αυτόν τον χώρο. Μου πήρε 13 χρόνια για να το συνειδητοποιήσω και απλά έφυγα. Το 2013 που έφυγα η περίοδος ήταν άσχημα. Την απόφαση να φύγω την είχα πάρει από την πρώτη μέρα που πήγα στην τράπεζα. Είπα ‘Δεν είναι αυτό για εμένα’. ήμουν 20 χρονών, γύρισα στο σπίτι και είπα στους γονείς μου ότι κάποια στιγμή θα φύγω. Μου πήρε 13 χρόνια γιατί δεν ήταν οι συνθήκες τέτοιες που ψαχνόμουν. Δεν ήξερα τι άλλο μπορούσα να κάνω. Σιγά σιγά έκανα παραστάσεις στην Κύπρο και όταν έφτασα σε ένα σημείο οι παραστάσεις μου να μου φέρνουν εισόδημα περίπου όσα χρήματα έβγαζα από την τράπεζα, είπα ότι θα φύγω”.

“Είχε πέσει στα χέρια μου μια κασέτα του Χάρρυ Κλυνν και την είχα μάθει απέξω. Από εκεί συνειδητοποίησα ότι μπορώ να αλλάξω τη φωνή μου και έκανα ότι έκανε ο Χάρρυ Κλυνν. Ξεκίνησα και έγραφα και παρουσίαζα σε σχολείο, σε γιορτές, σε διάφορους χώρους. Υπήρχε ανταπόκριση. Όταν μπήκα στην τράπεζα το είχα κοιμίσει και όταν έφυγα το επανέφερα στην επιφάνεια” τόνισε σε άλλο σημείο της συνέντευξής του.

Κληθείς να σχολιάσει τα όρια της σάτιρας, είπε: “Ζούμε σε μια εποχή που είναι δύσκολα τα πράγματα. Είναι πολύ λεπτές οι γραμμές πλέον. Εμένα δεν μου έχει τύχει κάτι. Πολλοί ρωτούν αν υπάρχουν όρια στη σάτιρα. Εγώ θα πω ότι καμία μορφή τέχνης δεν έχει όρια. Ούτε η ζωγραφική, ούτε η ποίηση, ούτε η σάτιρα. Οτιδήποτε έχει να κάνει με την τέχνη δεν μπορείς να βάλεις όρια. Το όριο μπαίνει από αυτόν που ασκεί την τέχνη, βάσει πεποιθήσεων, του πώς μεγάλωσε… Από εκεί και πέρα, αν δε σου αρέσει αυτό που λέω, μην έρθεις στην παράσταση, μην αγοράσεις τον πίνακα, μην έρθεις στην γκαλερί, μην αγοράσεις την ποιητική μου συλλογή. Δεν θα ευχηθώ στον άλλον να πεθάνει, γιατί δεν μου αρέσουν αυτά που λέει ή θα τον δείρω”.