Reckless: Η «φωτεινή πλευρά» των ‘80s – Ο «Δύο – Δύο» και η μαγκιά της ροκ κουλτούρας

Δεν νομίζω να υπάρχει Λευκωσιάτης που να μην έχει περάσει ή τουλάχιστον να γνωρίζει το μπαράκι  Reckless. Εκεί που γράφτηκαν οι πιο ωραίες ιστορίες στα χρόνια τα εφηβικά αλλά και μεταγενέστερα. Ανοίγει για πρώτη φορά το 1988 και εξακολουθεί να είναι σε λειτουργία. Δεν έχει κλείσει ποτέ ούτε ένα βράδυ, εκτός από τα χρόνια της πανδημίας όπου ο χώρος της διασκέδασης είχε πληγεί από τα μέτρα και τους περιορισμούς.

Μέσα σ’ αυτό το μικρό σε χωρητικότητα  στέκι, στην μνήμη μου έρχονται οι  μηχανόβιοι, με μακριά μαλλιά, μούσια και τατουάζ. Για την εποχή εκείνη αυτό ήταν ΑΛΗΤΕΙΑ! (Αχ, βρε παιδιά).

 Ιδιοκτήτης ένα νεαρό τότε παιδί ο Γιάννος (αλήθεια ποτέ δεν ρώτησα το επίθετο σου) που με την ολοκλήρωση των σπουδών του στη δημοσιογραφία, αποφασίζει να ανοίξει την μπυραρία. Ο χώρος στάθμευσης, θα γίνει η περιοχή, όπου χτιστούν οι πιο γνωστές ντίσκο της εποχής όπως: Amanda’ s, Africana…

Φωτό:Σωτήρης Παντελή

Φανατικός θαμώνας της Reckless, γνωστός με το παρατσούκλι «Δύο – Δύο», που του δόθηκε λόγο του ύψους που είχε, ο Jimmy  που ακόμη τον θυμόμαστε για την καλοσύνη του και το ιδιαίτερο στυλ του. Στην πραγματικότητα λέγεται ότι το ύψος του έφτανε τα δύο μέτρα και τα επτά εκατοστά. Το χαμόγελο του και η αγάπη του για την Harley και το μπιλιάρδο, τον έκαναν τον πιο αγαπητό άνθρωπο στο στέκι μας . Σε ηλικία 33 χρονών θα φύγει  από τη ζωή μετά από αγώνα που έδωσε με τον καρκίνο. Η μοίρα όμως θα παίξει ένα άνοστο και άγριο «παιγνίδι»: Η αγαπημένη του μηχανή  πουλήθηκε σ’ έναν άλλο φίλο του, ο οποίος θα φύγει για το μεγάλο ταξίδι και αυτός!

 Ο  Γιάννος, ο ιδιοκτήτης της μπυραρίας, θεωρεί ως επίτευγμά του, το γεγονός πως κάθονται στο μπαρ του μαγαζιού όλων των λογιών άνθρωποι. Ακόμη και γονείς έρχονται με τα παιδιά τους, για να ακούσουν ροκ μουσική και να απολαύσουν μια μπύρα. Φτάσαμε, λοιπόν, και εμείς σ’ αυτή την ηλικία να μπαινοβγαίνουμε, για ένα ποτό, για να πάρουμε αυτή την ενέργεια της εποχής, που τελικά περάσαμε όμορφα και ας ήμασταν με δερμάτινα και μπότες, με φράντζες, ανταύγειες και περμανάντ μαλλί… Μέσα σε αυτό το μαγαζί τα αποτυπώματα μας που έχουν περάσει δυστυχώς ανεπιστρεπτί.

Τουλάχιστον, εμείς ζήσαμε διαφορετικά και ας είχε «ατέλειες», για ορισμένους. Για μας η δεκαετία του ’80  παραμένει η  «λατρεμένη» kitsch εποχή, που σήμερα ορισμένοι επιχειρούν πολιτικά, ιδεολογικά, πολιτιστικά να επαναφέρουν τη «φωτεινή πλευρά» των χρόνων εκείνων…

Ευχαριστίες στη σελίδα της Reckless για την παραχώρηση φωτογραφικού υλικού.